Paul Kruger here we come

Vanuit een beduidend drukker Pretoria onderweg naar het volgende hotel in Hazyview met onderweg een aantal stops, zag je hoe de arme bevolking leeft in kleine hutjes met zinken daken en altijd gekleurde wasjes aan de lijn en rommel om de hutten. Tjee zeg, wel 100 jaar terug alsjedit zo ziet. Langs de weg zie je ook overal in elkaar geflanste kraampjes war iemand wezenloos voor zich uit zit te staren met fe koopwaar zoals een paar netten sinaasappelen, lychees of hele grote avocado's.
Het landschap is dor en geel met hier en daar geblakerde velden. Deze gecontroleerde branden is een manier van het land voorbereiden voor een volgend bebouwing. Zeg maar snoei.
Bij een grote Sparwinkel met een aparte pharmacy afdeling hebben we medicatie gekocht voor het ontstoken oog van Koos. In de supermarkt kochten we onze lunch en heben nog even dubbelgelegenmet een van de medewerkers. Er ligen hier namelijk kippenpoten in de vitrines met de nagels er nog aan! Ik vroeg wat ze daar mee doen...koken en eten dus. Niet als tandenstoker zei ik...hij kwam niet meer bij en haalde de andere collega's erbij.