Met het woestijnschip door de Sahara

Donderdag 20 juni

Alles goed met iedereen? Hopelijk ook met jou Hetty. Mag je al bengelen met de benen of zelfs al staan? Bedankt voor jullie reacties. Het is jammer dat jullie nog niet kunnen genieten van zomers weer. Hier is het strakblauw elke dag maar in de middag kun je eigenlijk niets anders ondernemen dan lang binnenshuis lunchen of met de airco bus rondreizen want buiten is soms het tegen de 40 graden. Wat dat betreft zijn we net op tijd met deze reis want later in het seizoen is het niet meer te doen. Overdag zie je ook maar weinig bedrijvigheid, hangen de mannen rond bij de cafeetjes en zie je op het platteland iedereen versuft in de schaduw liggen. Maar we klagen niet.
Zoals gezegd vandaag vroeg opgestaan en ingestapt in een jeep. Een moderne gelukkig met goede vering zodat je nog enigszins fris uitstapt na de rit van 60 kilometer de woestijn in. Best een pittig ritje met soms een snelheid van 100 kilometer per uur. Tja je moet natuurlijk niet te laat komen voor de zonsopkomst ;-)
We waren met 3 jeeps onderweg en scheurden elk via een eigen baan door de woestijn om goed zicht te blijven houden want het stuift enorm.
Na een half uurtje/drie kwartier zagen we ineens in de koplampen dromedarissen liggen met de begeleiders erbij. Koos en ik kregen een eigen begeleider die ons aanwijzingen gaf. Naar achteren leunen als de dromedaris met zijn achterpoten gaat staan en naar voren als het achterstuk omhoog komt. En daar zit je dan 's morgens om 5 uur in het donker op zo'n prachtig mooi beest met een bult waar een zitje omheen ligt zodat de bult vrij blijft. Op mijn vraag of hier water in zat lachte ons Saied (denk dat hij zo heet) en vertelde dat het in de buik zat...
Oké whatever... Hier en daar hoorde je in het donker de dromedarissen protesteren met een luid gegnuif en soort geknor. Weg droom... lopen met die gekke toeristen op je bult. Het was net als bij de olifant vorig jaar meer een soort van sloffen door het zand met die grote twee-tenige poten van hun. Saied liep voorop gevolgd door Koos en dan kwam ik (standaard volgorde ;-) Ik had mooi zicht op de dromedaris van Koos en zag hoe 'vernuftig' Allah dit geschapen had. Een staart met haar uit de zijkanten om de uitgangen zandvrij te houden. Het was een bijzondere tocht zo door het donker. Saied zei dat de gang van de dromedaris je rug masseert.... voelde goed in elk geval en zo heerlijk rustig afgezien van de andere babbelende ruiters.
Op een gegeven moment stopten we en mochten we in omgekeerde volgorde afstappen waarbij de dromedaris zijn poten, als een landingsgestel, onder zich vouwt.
Ik kreeg een soort djellaba aan en van mijn sjaal knoopte Saied een tulband noem ik dat. De heer Glazenborg bleef ongemoeid. Helemaal in stijl gingen we toen de zandduin beklimmen en lieten de dromedarissen achter. Het werd al een beetje lichter.
Boven op de rode zandduin aangekomen, legde Saied een deken neer waar we op mochten zitten. Echt op zo'n top en dan op de rand met de gezichten naar de horizon. Terwijl we op de zonsopkomst zaten te wachten heb ik een aantal foto's van Saied en de omgeving gemaakt. De Sahara kleurde steeds roder en de lucht veranderd van donker naar een witte lijn aan de horizon. Magnifiek!
En ja hoor de zon! Heel gewoon maar nu zo bijzonder!!
Saied maakte foto's van ons door achter ons te gaan staan iets lager op de zandduin en dan moesten we ... heel romantisch... onze handen bijelkaar brengen in een komvorm en vatte hij de zon er in. Bwaaahhh superromantisch toch ;-) Meer van dit soort foto's natuurlijk!
Ik had expres een leeg flesje bij me voor zand. Ik heb zand van Corisca, Death Valley, Monument Valley (ook rood) en nu wilde ik ook dit rode Sahara zand. Saied begreep de bedoeling en vulde heel gedienstelijk het flesje. Op mijn vraag of je dit mocht uitvoeren antwoorde hij positief. Vanuit de USA mocht dat nl. eigenlijk niet.
Na zo'n 10 minuten mijmeren, mediteren en alles door je heen laten gaan, want zo spiritueel zijn we dan weer wel op een doordeweekse donderdag, had Saied een verrassing in petto. Hij stuurde Koos naar beneden tot ongeveer bij onze dromedarissen en ik moest op de deken plaats nemen voor een Maroccan sledgeride zoals hij het zei. Saied trok aan de deken en ik als prinses verkleed op het vliegend tapijt vloog naar beneden. Weinig gezien ondertussen want het zand zat overal ;-)
Daarna weer op de woestijnschepen en ondertussen maakte Saied prachtige foto's tegen de zon in. Later zagen we pas hoe mooi dat is geworden. Op elke foto staan eerst twee zwarte dromedarissen met ruiter, dan drie en op de volgende weer 4. Prachtig, alleen de silhouetten.
Zelf maakten we foto's van de schaduwen van ons. Dan kreeg je heel geinig zwarte dromedarissen tegen een rode achtergrond met ons er op maar dan hadden ze hele lange poten. Geinig.
Wat een prachtige beleving maar zo snel voorbij allemaal want voor we het wisten waren we weer beneden en mochten we afstappen om vervolgens weer op de deken plaats te nemen. Aha, thee zeker.... nee prinses.... djellaba inleveren en zaken doen! Ja er moest geld komen voor de hele grote familie van Saied die allerlei mooie dingen hadden gemaakt. Enfin kijken, afdingen en weer met te veel betaalde souveniertjes terug naar de jeep nadat we nog een paar close-ups gemaakt hadden van onze dromedaris. Grote ogen met dikke lange wimpers. Schitterende door Allah bedachte neus maar stinken uit de bek... niet normaal dus dat waren maar twee foto's
En toen weer terug door de vlakke woestijn met de moderne jeep.
Jongens wat een prachtige beleving.
Nadat we in het hotel het rode zand uit de schoenen hadden geklopt en heerlijk gedouchte hadden vertrokken we uit Erfoud richting Tinghir.
Onderweg nog aan geweest bij een werkplaats waar ze fossielen uit stenen bewerken in stenen tafels etc.