Oog in oog met Orang Oetangs

Terwijl Nederland hier (nu 23.00 uur)net even een gevoelige tik krijgt met een 1-0 van Denemarken zit ik hier te typen met een koel Bintang biertje voor het verslag van vandaag. Allereerst bedankt voor jullie reacties. Fijn om te weten dat jullie mee genieten ;-)

Na een ontbijtje met een eitje hup in de bus door loeidruk Medan. Even een tempel bezocht zoals we al kennen van Maleisie daarna door de drukke straten van deze belangrijke stad in Noord Sumatra. Ik heb de video mee laten lopen want je ziet zo veel bijzonders. Onze gids vertelde ook veel over het dagelijks leven. Zo is de brommer hier bijna het belangrijkste vervoersmiddel en hier wordt lang voor gespaard. Ze zijn er echt zuinig mee want de brommer staat 's avonds gewoon in de 'huiskamer'van sommigen. De brommers worden goed onderhouden in de "doorsmeer" zo'n heerlijk nederlands woord die je hier meer tegenkomt (notaris, kantor polisi etc.) Er rijden veel busjes rond voor gewoon publiek en ambtenaren. Voor de laatste bus is de benzine goedkoper met subsidie van de overheid. De benzine is hier 5 x goedkoper dan in Nederland! Zoals gezegd de brommer wordt overal voor ingezet, bbq, hele families erop, gaspotten en bijvoorbeeld als tuktuk (vroeger een fietstaxi). Met deze laatste zijn wij ook gereden na een bezoek aan een supermarkt waar we 1.7 miljoen rupiah hebben gepind. Jaha je bent hier zo maar miljonair!! Het gekke is dat je niet bij elke ATM zo maar een groot bedrag kan pinnen maar hier in de supermarkt wel... dus cashen.
Daarna dus in de tuktuk, wat een leuke belevenis. Wij struise hollanders passen bijna niet in de brommertaxi die bestaat uit een bakje met een bankje en als dak een verouderde reclamebanner waarin ze een raampje hebben gefabriceerd(zie foto). Als je je bukte dan zag je ongeveer waar we langs vlogen met een heerlijk windje erbij.
Na een koffiebreak zoals onze gids Zufnal zo mooi zegt, zijn we verder gehobbeld over niet al te beste wegen. De tocht van Medan naar Bukit Lawang naar het noorden duurde 3 uur (= 100 kilometer) lang maar er is genoeg te zien en een hoop vriendeljke mensen die naar je zwaaien alsof wij een bezienswaardigheid zijn :-)
In Bukit Lawang hebben we eerst even heerlijk gegeten en zijn daarna door de 'kampong' gelopen met veel koopwaar. Daarna zijn we per bootje overgestoken naar het Nationale Park Gunung Leuser. Daar moesten we een behoorlijk stuk klimmen in de echte jungle om te komen bij de voederplaatsen van de Orang Oetang ( Orang is mens en Oetang is woud). Pittige tocht waarbij ik af en toe ondersteund werd door vriendelijke hulp van twee kampongbewoners. Deze vriendelijkheid was niet gratis. We waren er voor gewaarschuwd dat de plaatselijke jongens zich bij een groep aansloten en je wilden helpen en nederlandse woordjes spraken. Ik nam hun hulp aan en dat was best wel handig want de bodem was nat en slipperig. En opeens..."look madam orang oetang..." ik was ontroerd om opeens een moeder met haar jong vlak bij te zien in deze jungle. GEWELDIG!
Helemaal bibberig van de klim en de emotie gelijk maar foto's gemaakt alsof ze zo weer zouden weggaan door de bomen. Maar nee ze bleven gymnastieken in de bomen en verderop zat de baas van het stel met een ouder jong bananen te eten. Tjee wat een joekel zo'n mannetje. En niet zonder gevaar want wij zijn op hun terrein en ze slingeren zo naar je toe. De moeder en jong deden dat over mij heen (1 meter ertussen)...oké da's even spannend en als de 'boss' in actie komt dan zoekt iedereen wel snel even een veilig plekje. Na een 15 minuten verwonderen, fotograferen en filmen gingen we weer verder. Helemaal overdonderd... wat een belevenis. Als je rustig in de ogen keek dan leek het net een mens die je aan keek met een masker op. Jongens wat mooi om dit mee te mogen maken.
De groep werd gedeeld want een aantal hadden zich opgegeven voor een jungletrack van 2 1/2 uur. Wij ook! Koos was al helemaal doornat van het zweet en als hij voor me liep leek het alsof hij in zijn broek had geplast ;-) Geen droge draad meer aan ons lichaam maar we gingen door met klauteren, klimmen en slippen. Je moet wel steeds opletten waar je je voeten plaatst tussen de boomwortels dus echt goed om je heen kijken kan alleen als je stilstaat. Zo werden we dan ook steeds weer verrast door andere Orang Oetangs die we tegenkwamen! In deze jungle leven er nog 700! Ze leven niet in grote groepen daarom kwamen we steeds een stuk of twee of drie tegen met een jong. Schitterend. Ze kregen hele kleine bananen van de gidsen en als je zag hoe zo'n kracht zo'n jong al had... beetje eng want hij pakte de arm vast van de gids en die kreeg hem bijna niet los. De moeder bekijkt zoiets met van die oogjes van hé da's mijn kind...oppassen!
Maar we hebben niet alleen Orang Oetangs gezien ook Thomasapen, hele grappige apen met een witte buik en een heel hip kapsel.
Fantastisch zo'n tocht. Jammer dat we niet konden zwemmen in de rivier of even douchen want we stonken als otters en gingen op de terugweg ook nog ergens eten. Koos zat in de bus met mijn t-shirt aan om zijn blouse te kunnen laten drogen achter in de bus. Gelukkig had hij een andere broek bij zich en ik een ander shirt.
Het was een uur later al donker (19.00 uur)dus ook weer een belevenis want straatverlichting kennen ze hier niet.
En nu heerlijk onder de douche geweest en nog even voetbal kijken. Gek hé, het is geen WK maar ze leven hier helemaal mee in Indonesie. Voor Belanda ... dat is Holland. Zelfs een eigen gemaakt scorebord in de lobby. Wesley Sneider is hot hier. Maar dat waren wij ook vandaag ;-)
Tot morgen