laatste dag

Om half tien zaten we na ons laatste heerlijk ontbijt met eieren, een soort gebakken aardappelschraapsel, worst, bacon, kaas kortom goed voor de binnenkant van de vaten, in de gewone bus na een vriendelijke begroeting van de vrouwlijke buschauffeur, zo'n gezellig babbelende negerin. Hi honey.. how your doing. Ze koppelde gelijk een echtpaar die na ons instapten aan ons want die gingen ook naar Santa Monica.
Even later stapte er iemand uit en zei bye sweathart have a nice day. Vergelijk dat nou eens met onze hollandse buschauffeurs, daar heb je geen contact mee toch?
Geweldig!
Enfin in Santa Monica zijn we de winkelboulevard opgegaan om de laatste kledinginkopen te doen. Geklemd met de wensenlijst van Mark en Jeanine zijn we de hele morgen bezig geweest. En precies toen de ochtendmist optrok zijn we naar het strand gegaan en hebben nog even twee uurtjes de zon gepakt. We lagen bij de coastgard in zo'n baywatch uitkijktoren die om de mile staan.
Nou die man moest echt vaak in actie hoor. Je zou denken dat men het wel weet en genoeg gewaarschuwd werd met bordjes maar de stroming is hier heel sterk en de branding best wel hoog en krachtig. Ik heb even tot m'n enkels in de Pacific gestaan, do did en done that...
Laatste ijsje genomen en toen met de big blue bus nr.3 terug naar het station. Overvolle bus die op het laatst de haltes gewoon voorbij reed. Spitstijd! Een dik uur later kwamen we met 232 bij Hacienda uit. Ons laaste diner hebben we aan de overkant genoten bij Sizzlers. Heerlijk. Daarna toch maar even op bed want om 2 uur zouden we gewekt worden om op tijd te zijn voor de check in. Bleek achteraf veel te vroeg te zijn. De chauffeur van de shuttle-bus van het hotel zei dat ze pas om 3 uur gingen rijden normaliter maar als wij nu wilden oké hij bracht ons wel. Daar stonden we dus in een lege incheckruimte op LAX vliegveld. Maar we zijn wel een dik half uur bezig geweest om met de weegschaal erbij de koffers op het juiste gewicht te krijgen. We hebben er toch maar een weekendtas bijgekocht en dat kwam goed uit. Pas tegen half vijf begon de incheck. En om 6 uur Pacific time gingen we onderweg naar Washington, viereneenhalfuur vliegen en dan weer overstappen. De tijd moesten we twee uur vooruitzetten en toen nog 3 uur wachten op het vliegveld, bijna nog tijd te kort want we hebben het hele taxfree gedeelte afgelopen en mensen bekeken. Leuk werk.
Dus toen controle, schoenen weer uit, alles in een bakje en toen de rugzak onder de scanner. Zowel Koos als ik kregen een 'bagcheck" bij mij vroegen ze zich af wat er in een van de pakjes zat. Fiches uit Vegas, ziet er in een scanner verdacht uit natuurlijk. Koos zijn rugzak werd met een bepaald doekje afgenomen waarna het doekje gecheckt werd onder een apparaat. Enfin niets aan de hand. Verder reizen maar weer in de boeiing van Unites Airlines samen met zo'n 250 anderen. Op de reis naar Washington heb ik de ochtendgloren kunnen vastleggen en 7 uur later was het al weer dag maar dan bij Nederland. Ik heb voor geen meter geslapen ondanks slaapmiddel. Ik heb een film gekeken, de tom-tom gecheckt, een soort wereldkaart waar je een vliegtuigje ziet bewegen. Wel handig want dat geeft beter aan dat je echt vliegt. Je zit nl. zo stil in dat vliegtuig; een GADO bus schommelt meer. Dus goeie vlucht gehad en gelijk de bagage gelukkig mee en met de trein naar huis.
Toen was ik wel geradbraakt.
Koos zijn vader heeft ons van het station gehaald want anders moesten we met de bus en dan nog lopen met de koffers door Blijham. Leek ons beter van niet...
Thuis was alleen de hond op zijn post. Dolblij natuurlijk. Mark en Jeanine waren er niet en hadden er duidelijk nog niet op gerekend dat wij nu al thuis zouden zijn !?!?
Enfin home sweet home.
Eerst een tijdje met (O)pa gebabbeld en daarna kwamen Jeanine en Edwin, dus weer babbelen, toen Mark, ondertussen de koffers uitgepakt, in de wasmachine, eten koken en toen we eindelijk in bed lagen kon ik dus niet slapen. Veel te druk geweest en de ontlading kwam nu, in het donker met een snurkende Koos naast me. Ik dacht ik gek werd er speelde steeds een film in m'n hoofd met allerlei beelden die ik niet anders kon stoppen dan omhoog te gaan zitten en m'n ogen te openen. Jet-lag... vast en zeker.
Op het laatst toch in slaap gevallen na een slaapmiddeltje en om 11.30 uur weer van bed af met een Davy Crocketweekendgevoel. Brak...
's middags visite gehad babbel de babbel. Weer slecht geslapen en maandagmorgen om 4.30 waren Koos en ik klaar wakker na een onrustige nacht. Ons bio-ritme was echt in de war. Zin aan eten op de gekste tijden, slapen ho maar en heel druk overdag. Dus zijn we vanmiddag maandag 8 september maar even gaan slapen. Eindelijk een diepe slaap maar wel met de schrik wakker tussendoor. Daarna ging het een stuk beter.

Nou dat was het dan folks. Een hele belevenis. Wij hebben een geweldige reis gemaakt in korte tijd maar met levenslange herinnneringen.
Wij vonden het zo fijn dat jullie met ons mee reisden. Het was niet onze bedoeling om decadent over te komen en jullie te overdonderen met ons verhaal maar gewoon deelgenoot maken van ons avontuur. We kunnen iedereen deze trip aanraden want je ziet en hoort veel.
Iedereen bij deze uitgenodigd om een keer langs te wippen voor een fotootje of 1000 en 5 uur film ongeveer, brood en slaapzak meenemen dan.

He mensen bedankt voor jullie reacties dat maakt dit reisverslag heel waardevol.

Bedankt

groetjes Erna en Koos